Το σπίτι του όλο κι όλο ήταν ήταν ένα δωμάτιο. Απέναντι από το κρεβάτι βρισκόταν το ψυγείο και η ηλεκτρική κουζίνα, από εκείνες τις παλιές με το αναλογικό ρολόι, που το βράδυ αν δεν το έχεις συνηθίσει δεν σε αφήνει να κοιμηθείς. Μέσα σ αυτό το δωμάτιο είναι όλη του η ζωή σκορπισμένη κάτω από το κρεβάτι, στο κομοδίνο και σε παλιά περιοδικά μιας νιότης που αρνείται πεισματικά να αφήσει πίσω.
Είναι πρωί και από τις χαραμάδες του παραθύρου απέναντι από το κρεβάτι, μπροστά από την ηλεκτρική κουζίνα, με τον ψυχαναγκαστικό ήχο του αναλογικού ρολογιού, έχει ξυπνήσει και ο ερεθισμός είναι φανερός στο σώμα του. Κάθε πρωί βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση αλλά προτιμά καβαφικά να ικανοποιείται παρά να γυρίσει στα γνώριμα, ζεστά που κάποτε του ανήκαν, αλλά ούτε και το αγοράιο αποζητά.
Μόνος εκεί στο δωμάτιο σαλιώνει τη χούφτα του και αρχίζει να την παλινδρομεί επάνω στο πέος του. Είναι οι μόνες στιγμές που εκφράζεται με πάθος για τη γυναίκα που φαντάζεται....."μωρό μου"..."καύλα μου"....είναι φράσεις που ξεστομίζει στη χούφτα, σε γυναίκα ποτέ. Θα του πάρει τον αέρα αν πει κάτι τέτοιο, θα δημιουργήσει κολλητιλίκια κάτι που δεν θέλει, δεν αντέχει, δεν μπορεί. Χάνει τον έλεγχο αν έκφραστει.
Μόνος εκεί στο δωμάτιο συνεχίζει την αγχωμένη μαλακία. Άγχος γιατί αν και 2 βήματα μόλις πριν τα 50 του χρόνια, οι γονείς του τακτικά και χωρίς προειδοποίηση, του πηγαίνουν ταπεράκια με φαγητό. Έτσι αγχωμένος όπως είναι, κοιτάει και τον εαυτό του στον καθρέφτη της ντουλάπας που είναι απέναντι από το κρεβάτι. Βλέπει μια γυναίκα να τον καβάλαει και να γέρνει πίσω από ηδονή, με τα μαλλιά της να αγκαλιάζουν την πλάτη της. Μέσα από τον καθρέφτη καμαρώνει και τον εαυτό του, του ρίχνει ένα λάγνο και φιλήδονο βλέμμα, τέτοιο που η γυναίκα εξαφανίζεται.
Φτάνει στο τέλος, αναστενάζει, κοιτάζει γύρω του, σκύβει και πέρνει από το πάτωμα μια μπλούζα φορεμένη για να εξαφανίσει τα απομεινάρια μιας μονόπρακτης σχέσης. Πιάνει το κινητό, κοιτάει την ημερομηνία και συνειδητοποιεί πως είναι τα γενέθλια του. Δύο βήματα πριν τα πενήντα. Ξαπλωμένος όπως είναι κολλάει το βλέμμα του στην οροφή της κουκέτας, κάπου εκεί στις σανίδες βλέπει ένα σημάδι από σμήγμα που είχε εκτιναχθεί κάποτε όταν έσπασε ένα σπυράκι. Είχε αισθανθεί πολύ περήφανος γι΄αυτός. Περηφάνια γιατί τα σπυράκια υποδηλώνουν μια αέναη εφηβία, μια ατελείωτη νεότητα.
Μόνος στο σπίτι - δωμάτιο αναστενάζει, αγκομαχά και αφουγκράζεται αυτή τη νεότητα. Ο καθρέφτης όμως απέναντι από το κρεβάτι δείχνει άλλα και για να ξορκίσει αυτά τα άλλα μπροστά του έχει βάλει εφηβικά περιοδικά για να βλέπει την αντανακλάση τους μαζί με τη δική του και να είναι μέρος της εικόνας.
Μόνος εκείνη την ημέρα των γενεθλιών μες στο δωμάτιο, οι γονείς δεν έφεραν ταπεράκια, κανείς δεν πήρε τηλέφωνο να ευχηθεί. Και για να μη μείνει μόνος μες στο δωμάτιο πήγε κάπου, που κουβέντα δεν έβγαλε πως είναι 2 βήματα πριν τα 50, και είναι μόνος μες στο δωμάτιο.
Μόνος μες στο δωμάτιο θα τον περιμένει καθημερινά ο ερεθισμός και η ηδονή, όμως μόνος μες στο δωμάτιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου